Lievelijn schrijft de blog

Status: gemiddeld 15 muggenbeten per persoon, gemiddeld 1 kilo verdikt door de dagelijkse portie friet, 1 zieke, 2 tinten gebruind, iedereen al minstens 1x geveld door diarree, 35° C en 1 hechte groep.

Vandaag de laatste dag stage achter de rug. Marjolein en Dymphna hadden vannacht de wacht en kwamen dus terug om hier te slapen. De rest mocht nog voor de laatste keer naar het ziekenhuis. Maja en ik (Lievelijn dus) mochten op de gynaecologie staan en hadden gevraagd om bevallingen te kunnen volgen. Jammer maar helaas: de vrouwen kunnen dit ondertussen zelf wel en komen eigenlijk alleen maar 's nachts binnen, of komen alleen wanneer de bevalling gecompliceerd is. Gelukkig voor ons moest er wel een keizersnede gebeuren. We mochten erbij zijn terwijl het kindje 2 minuten naar de geboorte voor de eerste keer werd afgedroogd. De navelstreng werd afgebonden en het werd in doeken gebonden. We mochten het kindje zelf naar de familie brengen en vertellen dat het kindje gezond was en dat het een kleine jongen was. Eén van de mooiste momenten van onze stage. Er is zeker heel veel miserie, maar de mensen zijn zo immens gelukkig met zo weinig! Niemand van ons zou willen wisselen, maar toch is dit iets om jaloers op te zijn. De andere meiden hebben niet veel speciaals te vertellen over deze laatste dag. Daarbij zou alles minder leuk lijken in vergelijking met onze baby-ervaring =)!

De stage eindigde een beetje in mineur door een verplichte reflectievergadering met onze "stagebegeleider" Sméagol. Gelukkig hebben we er vlug een einde aan gebreid. Met zes diplomatische vrouwen op zijn dak wist hij niet wat er hem overkwam.

Vandaag kwam onze couturier ook langs met onze kleedjes. We kochten de afgelopen twee weken her en der allerlei pagnes (stoffen doeken) om kleedjes van te laten maken. De kleermaker nam vorig weekend onze maten zodat de kleren specifiek voor ons gemaakt zijn. Nogmaals jammer maar helaas: de couturier zijn geheugen had hem blijkbaar meermaals in de steek gelaten ( lees: verkeerd stofje bij verkeerde maten, te los, te strak, te kort, te lang,... ) Kortom, opnieuw een man die van zijn sokken werd geblazen door de tirannie van de wilde groep vrouwen. Hij komt terug met de aanpassingen, als hij durft.

Als grote dankjewel voor onze dokter-begeleiders zijn we trouwens bezig om een feestje voor te bereiden voor zondag. Maar eerst gaat onze volledige aandacht naar de voorbereidingen voor Nalou, het dorpje waarnaar we maandag vertrekken.

Vele groetjes voor onze sympathisanten, meer kussies en knuffels voor onze vrienden en al onze liefde voor onze familie/liefjes/echtgenoot/...

X LL

2e stageweek

In de nacht van zondag op maandag werden we opgeschrikt door een hevig onweer met veel regen! Iedereen vertrok dus met kleine oogjes naar het ziekenhuis op maandagochtend.

Maandag deden Alexandra en Liesbeth de wacht en opnieuw was er een zwaar onweer. In het lokaaltje waar we mochten slapen regende het binnen en op het bed, zodat Liesbeth wakker werd met een natte knie!

Isabeau, Dymphna en An Alice bezochten een couturier. Maten bepalen wordt hier meer op het zicht gedaan dan met een meetlint!

In het ziekenhuis werd een kindje binnengebracht dat tijdens het werken op het veld aangereden was door een tractor en waarbij de rug helemaal opengeschaafd was. Het kindje lag bebloed in de consultatieruimte, helemaal alleen, maar omdat het geen geld bij zich had moest het een uur wachten op behandeling. Lievelijn en Maja wilde het kindje troosten maar de dokter merkte op dat ze niet zo emotioneel mochten zijn.

Dinsdag bezochten we de veemarkt in Fatoma. Tientallen koeien van alle kleuren en maten werden er te koop aangeboden. Naast de veemarkt was ook een gewone markt, toen we daar naartoe wandelden kwamen we bij een HIV-testcentrum uit waar iedereen gratis een test kon laten doen. De vrouw die er werkte legde ons uit hoe ze werkten en wist ons te vertellen dat ze per jaar ongeveer 700 testen deden waarvan er 26 positief waren. Deze cijfers liggen wel veel lager dan de één op 6 die ze in het ziekenhuis positief testen. De verantwoordelijke van het HIV centrum vertelde dat ze ook ijveren tegen vrouwenbesnijdenis, wat hier nog steeds niet door de wet verboden is en nog heel veel uitgevoerd wordt!

Op pediatrie werd een jongetje binnengebracht met tetanus ten gevolge van een besnijdenis. Marjolein en Dymphna spraken met een pediater die zei dat vrouwen de schuld waren van zowat alles, vooral het feit dat er te veel kinderen zijn is de schuld van enkel de vrouwen stelde hij! Dit zorgde natuurlijk voor een hevige discussie!

Om iedereen in België een beetje jaloers te maken: op de 2 nachtelijke onweersbuien na is het weer hier stralend en warm! Mochten we kunnen, zouden we jullie een paar zonnestraaltjes opsturen :-)

Het eten is hier ook prima! Tarte au pommes, crepe au sucre, ...en nog van dat lekkers. We kregen deze week zelfs ook nog een Franse maaltijd voorgeschoteld, bereid door een Japanner in Mali. Internationaal eten noemen ze dat!

sfeerbeelden uit Sevaré & Mopti

Reacties op de blog

Reageren op onze blog was tot nu toe enkel mogelijk via Google-account. Deze instellingen hebben we aangepast zodat vanaf nu iedereen een reactie kan plaatsen zonder problemen. Alle reacties aldus welkom!

Storm op de Niger

23 en 24 juli : weekend de repos

Gisteren hebben we de toeristische kant van Mopti leren kennen. Onze dag begon met een bezoek aan het museum van leemarchitectuur, gesponsord door de Aga Kahn-stichting. Het verhaal over de leemarchitectuur werd ons gebracht via een film en enkele prachtige foto's naast de panelen met tekst en uitleg over de verschillende gebouwen. De moskee van Djenné en Timboektoe zijn de twee grote voorbeelden van leemarchitectuur in Mali. Nadien bekeken we de moskee van Mopti van naderbij vanop het dak van een naburig huis. De namiddag brachtten we door op de Niger. Met een bootje voeren we stroomopwaarts, terwijl we genoten van prachtige uitzichten. We stopten in twee dorpjes zodat we een beter zicht kregen op het rurale Malinese leven. Medina was ons keerpunt. In dit dorp vroegen de kinderen zonder ophouden naar 'bonbons'. We kochten een paar zakjes in het lokale winkeltje en meteen vlogen de kinderen hierop af. Op onze terugweg brak er een hevige regenbui uit. We moesten met de boot naar de kant gaan omdat de wind echt te hevig was om verder te varen. Maar na een kwartiertje klaarde het opnieuw op zodat we onze route naar Mopti konden verderzetten.

In Hotel Flandre verblijven drie Amerikanen die werken voor USAID. Zij werken rond duurzaamheid van akkerland en graasvelden in Mali. De laatste jaren raakt de bodem immers sneller en sneller uitgeput. Gisterenavond hadden we de gelegenheid met hen te praten. Zij stelden ons bovendien de vraag of en hoe geneeskunde en gezondheid gecombineerd zouden kunnen worden met hun project.

Zondagochtend zijn we naar de mis geweest in een christelijke kerk een beetje verderop. Van de Malinese bevolking is maar 2 % christelijk, een overduidelijke minderheid. De viering was helemaal anders dan wat we gewoon waren. Er was een koortje dat vol enthousiasme zong en danste. Op het einde werden nog een hele reeks 'dienstmededelingen' gedaan. Zo kwamen de openstaande vacatures in het onderwijs ter sprake en werd de financiële situatie van de parochie aan de gelovigen medegedeeld.

Boottocht op de Niger

20 en 21 juli

21 juli en 22 juli

Onze stage in het ziekenhuis van Mopti gaat verder. Liesbeth en Alexandra stonden donderdag op de dienst gynaecologie, waar een keizersnede werd uitgevoerd. De operatiezaal zelf had maar weinig weg van een operatiekamer. Het aanwezige materiaal was zeer beperkt en de ruimte was allesbehalve kiemarm. Op de kunde van de chirurgen kunnen we echter niets aanmerken. De operatie verliep even efficiënt als bij ons. We praatten ook met de anesthesist, hij verdedigde met alle hevigheid zijn waarden : meerdere vrouwen en heel veel kinderen. Het begrip trouw of monogamie konden we aan hem verre van verkopen. Naast zijn 4 vrouwen en hun 12 kinderen, had hij bovendien nog een aantal maîtresses.

De duo's die op het laboratorium hebben gewerkt, zijn altijd zeer enthousiast. Het team van het laboratorium werkt met een zeer beperkt aantal middelen, maar is zeer efficiënt en creatief. Elke dag wordt er minstens één persoon met HIV gediagnosticeerd. Dit is zeer veel wanneer je weet dat er maar 6-7 mensen per dag zulk een test krijgen. Na afloop van onze stagedag kregen we een rapport van één van de laboranten. Hij kende ons allemaal een 17 op 20 toe. Een foto met ons rapport vind je hieronder.

De eerste wachtdienst werd door Isabeau en Julie gedaan. Om 16 uur werden ze in het ziekenhuis verwacht. 's Anderendaags om 8 uur mochten zij terug naar huis. Het werd een avond en nacht van diverse ervaringen. Het muskietennet bood bescherming tegen de muggen, maar niet tegen de muizen... Veel geslapen hebben Julie en Isabeau aldus niet. Toch kwamen ze met een voldaan gevoel terug omdat ze meehielpen aan het reanimeren van een prematuur baby'tje dat 's nachts werd binnengebracht. De wachtdienst bood hen ook de kans om de artsen (en hun gewoonten) beter te leren kennen.

Vandaag, vrijdag, was er hoog bezoek in Mopti. De (vrouwelijke!) minister van volksgezondheid kwam naar hier om er het huidige en het toekomstige ziekenhuis te bezoeken. We moesten met 18 mensen in één ambulance kruipen om de weg van het oude naar het nieuwe ziekenhuis af te leggen. We vormden een lange rij tussen de artsen en andere personeel om de minister te begroeten. Nadien kregen we nog de kans om met haar op de foto te gaan. De Malinese artsen kregen de kans om hun vragen en noden rechtstreeks aan de minister mee te delen.

Voor onze les Bambara, hadden we een afspraak met de kleermaker. Elk van ons had zijn eigen ideetjes getekend en dit aan de couturier proberen uitleggen. Volgende week vrijdag zouden alle kleedjes klaar zijn. We wachten alvast in spanning af!

Onze chauffeur Lamyne, regelde voor ons een lokale specialiteit. Deze 'to' wordt gemaakt van gierst met saus van gombo en baobab-bladeren. Niet iedereen was er even enthousiast over, maar we hebben alvast geproefd van de echte Malinese keuken.

Hoog bezoek

nog wat indrukken van Mali

De eerste foto's

19 en 20 juli

De eerste slachtoffers aan diarree zijn gevallen. 4 down, 5 to go. Maar tot hiertoe valt het leed best mee.

Onze eerste twee werkdagen in het ziekenhuis zitten erop. We werken in groepjes van 2 of 3 en roteren elke dag van specialisatie. We kregen een rondleiding door Smeagel, een lokale 'hottie' tussen de artsen. Liesbeth, Marjolein en Alexandra waren getuige van een bloedname op spoed. Dit gebeurde door met een naald een ader aan te prikken en het bloed zo in een buisje te laten lopen. Geen gebruik van vacutainer en aldus hoog besmettingsgevaar. Wijzelf zijn echter niet van plan om bloednames te doen.

Bevallingen gebeuren hier door vroedvrowen. De gynaecoloog komt enkel tussen wanneer er complicaties optreden. Maya en Lievelijn hebben vandaag een operatie mogen volgen. De ingreep maakte een fistel dicht tussen de blaas en de vagina die was ontstaan na een keizersnede. Dit is een standaardingreep hier in Mali.

Op dit moment wordt er een nieuw ziekenhuis gebouwd net buiten Mopti. Eind 2011 wil men verhuizen. Gisteren kregen we een rondleiding, maar het gebouw staat nog in ruwbouw. Het ontwerp op zich is wel heel impressionant. Naar Afrikaanse normen is het zeer groot.

Na onze stagedag vandaag, nam onze chauffeur Lamyne ons mee naar de markt in Sevaré. Deze markt was veel kleiner, maar zeker zo gezellig. We werden voor de eerste keer niet overrompeld door mannen die ons allerlei zaken wilden verkopen. We vonden het best aangenaam om zo even op adem te komen. We hebben er verschillende stoffen gekocht waar we morgen jurken van laten maken. Zo zijn we wat minder 'toubab' of blanken aan het worden.

18 juli

Vandaag vertrokken we om kwart voor 8 gewapend met onze witte jas en stethoscoop naar het Ziekenhuis van Mopti. We werden er rondgeleid, maakten er kennis met de dokters. Het was op zijn Afrikaans geregeld, alles op het gemak. Na de rondleiding eindigde de actie in het ziekenhuis voor ons dus al. We werden dan door onze chauffeur rondgeleid op de markten van Mopti waarmee we de hele namiddag konden vullen. We hebben weer wat souvenirtjes kunnen bemachtigen !

’s Avonds hebben we onze eerste les Bambara gekregen, dat bracht ons weer een stapje dichter bij de lokale bevolking!

Nu kijken we uit naar morgen, onze eerste echte werkdag in het ziekenhuis!

16 juli

Vandaag was het rustdag. We hebben onze eerste impressies neergeschreven in ons dagboek. Ook waren we getuige van een Afrikaanse bruiloft.

15 juli

We reden verder naar het noorden. Halverwege namen we een stop in Ségou. Hier maakten we van dichtbij kennis met de Niger en eveneens met de Afrikaanse manier van handel drijven. We pingelden af maar konden moeilijk weerstaan aan de hoge aaibaarheidsfactor van de jonge verkopertjes.
De nacht brachten we door in Teriya Bugu. Verschillende onder ons zijn ’s nachts wakker geworden door het hevige onweer. Teriya Bugu werd door een Franse pater gesponsord en werd na zijn overlijden door zijn familie omgevormd tot een toeristische locatie met de nadruk op duurzaamheid. Er worden allerlei fruit en groenten verbouwd om het dorp zelfstandig te kunnen laten draaien. Zo is er een dispensarium, een school, een bakker en zelfs een landingsbaan.
Onze laatste tussenstop op weg naar Sevaré was Djenné. Deze stad is beschermd door UNESCO. De moskee is de voornaamste toeristische attractie van Djenné. Enkel moslims mogen de moskee echter betreden. Een bewoner nodigde ons echter uit om vanop zijn dak de moskee te bewonderen. De pracht en netheid van de moskee stonden in schril contrast met de afval en de modder in de straten van de stad.
Nog voor zonsondergang bereikten we Sevaré. Malick Napo, de eigenaar van Hotel Flandre verwelkomde ons in zijn hotel. Wij krijgen het huisje achter het hotel ter beschikking. Omdat het handiger was, heeft Malick maar een gat laten maken in de muur tussen het hotel en ons gastenverblijf! We hoorden een hoop geklop en even later was de doorgang een feit! We delen per drie een kamer, hebben een badkamer en een keukentje. Best gezellig!

De eerste foto's

14 juli: Aankomst in Mali

Zonder al te veel problemen zijn we vannacht aangekomen in Bamako.
Tegen de middag zijn we naar het Musée National du Mali gereden om daar een heel uitgebreide rondleiding te krijgen.
Na het middagmaal hebben we de artisanale markt van Bamako bezocht. Daar zagen we prachtige handgemaakte beeldjes, juwelen en een zeer uitgebreid aanbod van West-Afrikaanse stoffen.
Morgen rijden we naar Terriabougou, onze tussenstop op weg naar Mopti waar het grootste deel van onze stage zal doorgaan.