Status: gemiddeld 15 muggenbeten per persoon, gemiddeld 1 kilo verdikt door de dagelijkse portie friet, 1 zieke, 2 tinten gebruind, iedereen al minstens 1x geveld door diarree, 35° C en 1 hechte groep.
Vandaag de laatste dag stage achter de rug. Marjolein en Dymphna hadden vannacht de wacht en kwamen dus terug om hier te slapen. De rest mocht nog voor de laatste keer naar het ziekenhuis. Maja en ik (Lievelijn dus) mochten op de gynaecologie staan en hadden gevraagd om bevallingen te kunnen volgen. Jammer maar helaas: de vrouwen kunnen dit ondertussen zelf wel en komen eigenlijk alleen maar 's nachts binnen, of komen alleen wanneer de bevalling gecompliceerd is. Gelukkig voor ons moest er wel een keizersnede gebeuren. We mochten erbij zijn terwijl het kindje 2 minuten naar de geboorte voor de eerste keer werd afgedroogd. De navelstreng werd afgebonden en het werd in doeken gebonden. We mochten het kindje zelf naar de familie brengen en vertellen dat het kindje gezond was en dat het een kleine jongen was. Eén van de mooiste momenten van onze stage. Er is zeker heel veel miserie, maar de mensen zijn zo immens gelukkig met zo weinig! Niemand van ons zou willen wisselen, maar toch is dit iets om jaloers op te zijn. De andere meiden hebben niet veel speciaals te vertellen over deze laatste dag. Daarbij zou alles minder leuk lijken in vergelijking met onze baby-ervaring =)!
De stage eindigde een beetje in mineur door een verplichte reflectievergadering met onze "stagebegeleider" Sméagol. Gelukkig hebben we er vlug een einde aan gebreid. Met zes diplomatische vrouwen op zijn dak wist hij niet wat er hem overkwam.
Vandaag kwam onze couturier ook langs met onze kleedjes. We kochten de afgelopen twee weken her en der allerlei pagnes (stoffen doeken) om kleedjes van te laten maken. De kleermaker nam vorig weekend onze maten zodat de kleren specifiek voor ons gemaakt zijn. Nogmaals jammer maar helaas: de couturier zijn geheugen had hem blijkbaar meermaals in de steek gelaten ( lees: verkeerd stofje bij verkeerde maten, te los, te strak, te kort, te lang,... ) Kortom, opnieuw een man die van zijn sokken werd geblazen door de tirannie van de wilde groep vrouwen. Hij komt terug met de aanpassingen, als hij durft.
Als grote dankjewel voor onze dokter-begeleiders zijn we trouwens bezig om een feestje voor te bereiden voor zondag. Maar eerst gaat onze volledige aandacht naar de voorbereidingen voor Nalou, het dorpje waarnaar we maandag vertrekken.
Vele groetjes voor onze sympathisanten, meer kussies en knuffels voor onze vrienden en al onze liefde voor onze familie/liefjes/echtgenoot/...
X LL
I ni niankuma!
BeantwoordenVerwijderenWe lezen hier dagelijks jullie nieuws op de blog. Al ruim 2 weken in Mali, maar het zal voor ons langer lijken (lees: duren) dan voor jullie ;)
We kunnen ons de verbazing op de gezichten van Sméagol en de couturier zo voor de geest halen; een groep mondige, zelfstandige vrouwen moet voor hen een hele ervaring zijn :)
Heel veel succes met de voorbereidingen voor Nalou en beterschap gewenst aan de zieke collega.
xxx
Ja ook ik volg jullie belevenissen, en heb juist op de website van Willem Snapper het relaas van jullie bezoek aan hem + het dorp Sangubaka en het uit het water duwen van het bestelbusje gelezen + ook een foto van jullie in de tuin daar; zie: http://www.mopti.nl/nieuwsbrieven/vanaf220/nb221/nb221.html
BeantwoordenVerwijderenWillie van Peer