21 juli en 22 juli
Onze stage in het ziekenhuis van Mopti gaat verder. Liesbeth en Alexandra stonden donderdag op de dienst gynaecologie, waar een keizersnede werd uitgevoerd. De operatiezaal zelf had maar weinig weg van een operatiekamer. Het aanwezige materiaal was zeer beperkt en de ruimte was allesbehalve kiemarm. Op de kunde van de chirurgen kunnen we echter niets aanmerken. De operatie verliep even efficiënt als bij ons. We praatten ook met de anesthesist, hij verdedigde met alle hevigheid zijn waarden : meerdere vrouwen en heel veel kinderen. Het begrip trouw of monogamie konden we aan hem verre van verkopen. Naast zijn 4 vrouwen en hun 12 kinderen, had hij bovendien nog een aantal maîtresses.
De duo's die op het laboratorium hebben gewerkt, zijn altijd zeer enthousiast. Het team van het laboratorium werkt met een zeer beperkt aantal middelen, maar is zeer efficiënt en creatief. Elke dag wordt er minstens één persoon met HIV gediagnosticeerd. Dit is zeer veel wanneer je weet dat er maar 6-7 mensen per dag zulk een test krijgen. Na afloop van onze stagedag kregen we een rapport van één van de laboranten. Hij kende ons allemaal een 17 op 20 toe. Een foto met ons rapport vind je hieronder.
De eerste wachtdienst werd door Isabeau en Julie gedaan. Om 16 uur werden ze in het ziekenhuis verwacht. 's Anderendaags om 8 uur mochten zij terug naar huis. Het werd een avond en nacht van diverse ervaringen. Het muskietennet bood bescherming tegen de muggen, maar niet tegen de muizen... Veel geslapen hebben Julie en Isabeau aldus niet. Toch kwamen ze met een voldaan gevoel terug omdat ze meehielpen aan het reanimeren van een prematuur baby'tje dat 's nachts werd binnengebracht. De wachtdienst bood hen ook de kans om de artsen (en hun gewoonten) beter te leren kennen.
Vandaag, vrijdag, was er hoog bezoek in Mopti. De (vrouwelijke!) minister van volksgezondheid kwam naar hier om er het huidige en het toekomstige ziekenhuis te bezoeken. We moesten met 18 mensen in één ambulance kruipen om de weg van het oude naar het nieuwe ziekenhuis af te leggen. We vormden een lange rij tussen de artsen en andere personeel om de minister te begroeten. Nadien kregen we nog de kans om met haar op de foto te gaan. De Malinese artsen kregen de kans om hun vragen en noden rechtstreeks aan de minister mee te delen.
Voor onze les Bambara, hadden we een afspraak met de kleermaker. Elk van ons had zijn eigen ideetjes getekend en dit aan de couturier proberen uitleggen. Volgende week vrijdag zouden alle kleedjes klaar zijn. We wachten alvast in spanning af!
Onze chauffeur Lamyne, regelde voor ons een lokale specialiteit. Deze 'to' wordt gemaakt van gierst met saus van gombo en baobab-bladeren. Niet iedereen was er even enthousiast over, maar we hebben alvast geproefd van de echte Malinese keuken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten